Βλέπει κανείς την Ιθάκη;
Μέσα σε έναν κυκεώνα νέων κυκλοφοριών, ανακατατάξεων σε τμήματα της αγοράς των παιχνιδιών και πλασαρίσματος βαρέων χαρτιών των μεγάλων εταιρειών του χώρου, υπάρχουν τίτλοι, οι οποίοι καλούνται να ξεχωρίσουν. Όχι βασιζόμενοι σε ένα πολύ δυνατό όνομα ή ένα μεγάλο publisher, αλλά σχεδόν αποκλειστικά πάνω σε αυτό που ουσιαστικά προσφέρουν: μια καθαρή και άμεση single player εμπειρία, διανθισμένη με όσο το δυνατό φρέσκους μηχανισμούς αφήγησης και gameplay. To Enslaved ανήκει σαφώς σε αυτήν την κατηγορία κι εμείς καλούμαστε να διαπιστώσουμε κατά πόσο καταφέρνει να επιπλεύσει και να ξεχωρίσει.
Με τι χαρά θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους
Η δημιουργία της Ninja Theory προσπαθεί, και κατά την άποψή μας το επιτυγχάνει, να καταστήσει σαφές εξαρχής ότι πρόκειται για μια ιδιαίτερη και διαφορετική gaming εμπειρία, εισάγοντάς μας απότομα στο σύμπαν του παιχνιδιού και παρουσιάζοντάς μας τους πρωταγωνιστές, οι οποίοι προσπαθούν να αποδράσουν από μία εναέρια φυλακή που καταστρέφεται και τους παρασύρει ολοταχώς προς το θάνατό τους. Η Trip, η κοπέλα που παρακολουθούμε να καταφέρνει να αποδράσει με μια κάψουλα διαφυγής, και ο Monkey, o χαρακτήρας που ελέγχουμε και την τελευταία στιγμή γραπώνεται από την κάψουλα και γλυτώνει τη σύγκρουση, είναι οι δυο βασικοί χαρακτήρες που μας συντροφεύουν καθ' όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού. Η ιπτάμενη φυλακή συντρίβεται σε μια κεντρική τοποθεσία της μετά-αποκαλυψιακής Νέας Υόρκης, ημικατεστραμμένης και κεκαλυμμένης από οργιώδη βλάστηση, και οι ήρωες μας, προσγειώνονται βίαια λίγα χιλιόμετρα μακριά από το σημείο της συντριβής.
Σύντομα, ο Monkey διαπιστώνει, ότι η Trip, η κοπέλα που μόλις τώρα γνωρίζει, τον έχει παγιδεύσει με τη βοήθεια μιας συσκευής που εχει τοποθετήσει στο κεφάλι του, και απαιτεί να τη βοηθήσει να φτάσει στον καταυλισμό των συντρόφων της, 400 μίλια από τη Νέα Υόρκη, έναν καταυλισμό διοικούμενο από τον πατέρα της και το μοναδικό ασφαλές καταφύγιο από τις επιδρομές των σκλαβέμπορων σε μια έκταση πολλών χιλιάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων. Πέρα από το γεγονός ότι η οποιαδήποτε παρακοή του Monkey του προκαλεί μεγάλο πόνο, τυχόν θάνατος της Trip, θα σημάνει αυτόματα και το δικό του θάνατο.
Η μοίρα των δυο ηρώων συνδέεται από την πρώτη στιγμή και μαζί, διασχίζουν την μεταλλαγμένη Νέα Υόρκη, προκειμένου να φτάσουν στο σημείο της συντριβής της ιπτάμενης φυλακής και να εντοπίσουν το δίτροχο του Monkey, ώστε να μπορέσουν να φτάσουν έγκαιρα στον καταυλισμό των ανθρώπων. Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, ακολουθούμε την παράλληλη και αλληλένδετη πορεία των δυο ηρώων, καθώς μέσα από ένα εχθρικό περιβάλλον γεμάτο κινδύνους και αντιξοότητες επιχειρούν να φτάσουν στο στόχο τους. Μεταβάλλοντας συνεχώς τις μεταξύ τους ισορροπίες και ευρισκόμενοι μπροστά σε πολλές ανατροπές, θα παρεκτρέψουν από την αρχική τους πορεία και θα οδηγηθούν στην τελική σύγκρουση με τις δυνάμεις της Pyramid -της βασικής πηγής των κακών και συμφορών που κατατρέχουν την περιοχή.
Να μάθεις και να μάθεις απ' τους σπουδασμένους
Χωρίς η κεντρική ιστορία να διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας και ευρηματικότητας, αφού είναι κάτι που με τον έναν η τον άλλο τρόπο έχουμε ξανασυναντήσει, δίνεται με τέτοιο τρόπο ώστε αυτό που τελικά προσφέρει στον παίκτη είναι η αίσθηση του φρέσκου και του καλοδουλεμένου. Μέγιστο ρόλο σ΄ αυτό, διαδραματίζει η φροντισμένη και επιτυχής απόδοση του σεναρίου από τους ηθοποιούς που υποδύονται τους χαρακτήρες, καθώς και το ελκυστικό setting του παιχνιδιού.Είτε μιλάμε για την μελλοντική κατεστραμμένη Νέα Υόρκη, είτε για τις απέραντες εγκαταλελειμμένες εκτάσεις που δε συναντάς "ψυχή", είτε για τα τεράστια πεδία μαχών με χιλιάδες κουφάρια mechs και πολεμικών μηχανών, είτε για τις δυσπρόσιτες και προφυλαγμένες από τους εχθρούς κοινότητες των ανθρώπων. Το γεγονός δε ότι κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού δεν ξεκαθαρίζεται -παρά μονό προς το τέλος- ποια ακριβώς είναι η επικρεμάμενη απειλή και από ποιον κινδυνεύουν οι ήρωες και γενικώς η ανθρωπότητα, προσφέρει τα μέγιστα στο κτίσιμο της ατμόσφαιρας του σεναρίου και του ύφους της αφήγησης.
Το gameplay, υποστηρίζει και υποστηρίζεται άμεσα από το σενάριο και το ιστορικό υπόβαθρο του παιχνιδιού. Έχοντας μπροστά τους οι δυο ήρωες να διασχίσουν μια εχθρική και άγνωστη περιοχή, θα κληθούν να αντιμετωπίσουν και άμεσους αντιπάλους, που εν ολίγοις είναι μια πληθώρα από ποικίλων ειδών mechs, αλλά και τις δυσκολίες που ανακύπτουν από το κατεστραμμένο τοπίο, όπου την κάθε πλατφόρμα ακολουθεί ένα χάσμα και την κάθε επίπεδη περιοχή ή πρόκληση μιας κάθετης ανάβασης ή κατάβασης. Εκ των πραγμάτων το παιχνίδι είναι ένας συνδυασμός platforming μαχών εναντίων των εχθρικών mechs με διάσπαρτα ενδιαφέροντα boss fights, με ποιο δυνατούς αντιπάλους. Παράλληλα, το gameplay διανθίζεται από τη συνεχή αλληλεπίδραση των δυο χαρακτήρων, οι οποίοι αλληλοβοήθιουνται και στη μάχη αλλά και στην πρόοδό τους στις τοποθεσίες του παιχνιδιού.
Ο παίκτης ελέγχει τον Monkey o οποίος κινείται γρήγορα, σκαρφαλώνει σαν ...πίθηκος και μάχεται όπου επιβάλλεται. Το platforming του παιχνιδιού είναι καλοφτιαγμένο και φροντισμένο, αλλά και χωρίς κάποια ιδιαίτερη πρόκληση. Οι διαδρομές που πρέπει να ακολουθηθούν διαγράφονται πολύ καθαρά, και η ομάδα ανάπτυξης καθιστά φανερό ότι δε θέλει να δυσκολέψει τον παίκτη. Είναι ελάχιστες οι περιπτώσεις στο παιχνίδι οπού βρισκόμαστε σε κάποιο αδιέξοδο αφού κοντά μας, όλο και κάποιος σωλήνας, ρείθρο, πεζούλι, και στήριγμα θα ...λάμπει με τον τρόπο του δείχνοντάς μας το δρόμο.
Ούτως η άλλως, ακόμα και πριν ξεκινήσει μια ανάβαση ή μια πορεία, το παιχνίδι φροντίζει να χαρτογραφήσει κατά κάποιο τρόπο τη διαδρομή, διευκολύνοντάς μας ακόμη παραπάνω. Μοιραία, οι πολλαπλές διαδρομές αποκλείονται από τον τίτλο, και οι διαγραφόμενες για περαιτέρω εξερεύνηση των επιπέδων ευκαιρίες, είναι λίγες. Στις περισσότερες περιπτώσεις, αποτελούν σύντομες παρακάμψεις που οδηγούν στα collectibles του παιχνιδιού. Πάντως, ο πολύ προσεκτικός σχεδιασμός των επιπέδων και η ομορφιά του τίτλου, δε μας επιτρέπει να δυσαρεστηθούμε από το γεγονός, τουναντίον, δεν ήταν λίγες οι φόρες που αποφορτισμένοι από το άγχος της εξερεύνησης, απολαύσαμε ένα επίπεδο στο μέγιστο βαθμό.
Το θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι
Όταν έρχεται αντιμέτωπος ο Monkey με τα mechs, έχει τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει επιθέσεις εκ του εγγύς, αν και ομολογουμένως το ...ρεπερτόριο των κινήσεων είναι πολύ περιορισμένο. Ουσιαστικά έχουμε ένα basic attack και ένα heavy area attack, καθώς και την ικανότητα διάσπασης των ασπίδων των mechs και την κίνηση takedown όταν συγκεκριμένοι εχθροί εξασθενούν. Ειδάλλως μπορεί να χρησιμοποιήσει το ίδιο όπλο, ένα κοντάρι, που χρησιμοποιεί και στις σώμα με σώμα μάχες, ώστε να πλήξει τους εχθρούς με βολές από plasma ή να τους ακινητοποιήσει και να μπορέσει να τους επιτεθεί από κοντά. Όλες οι μαχητικές και σωματικές του ικανότητες, μπορούν να βελτιωθούν και να εμπλουτιστούν με τη βοήθεια της Trip και με τη συλλογή tech orbs που βρίσκοντας διάσπαρτοι στο περιβάλλον, αλλά και αποκτούνται από τα διαλυμένα mechs, μετά το τέλος της μάχης.
Παρά την ένδεια του οπλοστασίου του Monkey, oι μάχες δεν γίνονται βαρετές και αυτό διότι υπάρχει πολύ καλή ισορροπία μεταξύ platforming και fighting στοιχείου. Πολλές φόρες, θα περάσουν πολλά λεπτά της ώρας πριν συναντήσουμε αντιπάλους, και κάθε φορά δε γίνεται κατάχρηση του στοιχείου, και τα mechs είναι συγκεκριμένα και μετρημένα. Επιπρόσθετα, στις πιο ανοικτές περιοχές του παιχνιδιού, ο Monkey μπορεί να χρησιμοποιήσει το Cloud, μια συσκευή που μοιάζει με κυκλικό snowboard και του επιτρέπει να κινείται ταχύτατα και να εχει πρόσβαση σε πιο απομακρυσμένες πλατφόρμες.
Είναι μια εξαιρετική προσθήκη στα επίπεδα του παιχνιδιού που χρησιμοποιείται, με κάποια από τα boss fights να απαιτούν τη χρήση της καθιστώντας την εμπειρία απολαυστικότερη. Τέλος θα πρέπει να γίνει αναφορά και στους γρίφους του παιχνιδιού, που παρόμοια με το platforming δεν απαιτούν κάποιο υψηλό ΙQ αλλά καταφέρνουν να προσφέρουν το στοιχείο της ποικιλίας και να εμπλουτίσουν την εμπειρία. Οι περισσότεροι από αυτούς, απαιτούν τη συνεργασία των δυο χαρακτήρων, που επιτυγχάνεται με ένα ειδικό menu εντολών προς την Τrip.
Μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη
Είναι δυο τα στοιχεία που κηλιδώνουν ελαφρώς τον τομέα του gameplay. To πρώτο αφορά στη γενική ευκολία σε μάχες και γρίφους- platformig που όμως, όπως προαναφέραμε είναι στο χέρι και τη διάθεση του παίκτη, κατά πόσο θα τον επηρεάσει στη συνολική απόλαυση του τίτλου. Το δεύτερο αφορά στον κατεξοχήν έλεγχο του Monkey. Πρωτίστως, υπάρχει μια μικρή καθυστέρηση στην απόκριση του χαρακτήρα κατά την κίνηση των μοχλών.Ο Monkey "αργεί" να κινηθεί όταν το θελήσουμε και δε γνωρίζουμε αν αυτό συμβαίνει επειδή οι δημιουργοί ήθελαν να προσδώσουν "βάρος" στο χαρακτήρα. Κατά δεύτερο λόγο, το animation του δεν είναι ομαλό όταν πραγματοποιεί συγκεκριμένες κινήσεις. Είναι φανερό ότι το παιχνίδι αναγνωρίζει τα σημεία αλληλεπίδρασης με το περιβάλλον.
To animation λοιπόν την ώρα που ο ήρωας πηδά πάνω από ένα εμπόδιο ή αρπάζει ένα ρείθρο ή πέφτει από μια πλατφόρμα σε αύτη που βρίσκεται λίγο πιο κάτω, είναι σπασμωδικό και αποτελεί παραφωνία στη συνολικά εξαιρετική εικόνα του τίτλου. Ομοίως κακό είναι και το animation της Trip, όταν την παρακολουθούμε να εκτελεί παρόμοιες κινήσεις. Βέβαια αυτό αποτελεί πλημμέλημα σε σχέση με τη συνολική εικόνα, αλλά δε μπορούμε να κρύψουμε ότι μας κίνησε την περιέργεια. Να σημειώσουμε τέλος, ότι κάτι παρόμοιο δεν παρατηρείται κατά τη διάρκεια οποιασδήποτε μάχης οι οποίες διεξάγονται ομαλότατα.
Σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ' έβενους, και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής
Και εφόσον περί "συνολικής εικόνας" o λόγος, η αναφορά μας στον τεχνικό- εικαστικό τομέα του τίτλου θα χαρακτηριζόταν από κατάχρηση επιθέτων όπως υπέροχα, φαντασμαγορικά, εντυπωσιακά και καθηλωτικά. Με λίγα λόγια, το Enslaved είναι από τους ομορφότερους τίτλους που μπορείτε να συναντήσετε σε κονσόλες, χωρίς να κάνει συμβιβασμούς σε επιδόσεις και σε τεχνικές παραμέτρους. H χρήση των χρωμάτων είναι το δίχως άλλο εντυπωσιακή, και ντύνει το μετά- αποκαλυψιακό τοπίο με μια πρωτόγνωρη για παιχνίδι αυτού του ύφους παλέτα. Η μισογκρεμισμένη Νέα Υόρκη είναι γεμάτη οργιώδη βλάστηση που κάνει το πράσινο κυρίαρχο χρώμα, με πινελιές από έντονο κόκκινο, πορτοκαλί, μπλε και κίτρινο. Σε συνδυασμό με το τεράστιο οπτικό πεδίο, ο παίκτης αποκτά την αίσθηση ότι όντως βρίσκεται σε αυτό το μελλοντολογικό σκηνικό, όσο περιορισμένη και αν είναι στην πραγματικότητα η διαδρομή του.
Οι φωτισμοί είναι επίσης όμορφοι με δεδομένο ότι το παιχνίδι δεν παίζει τόσο με την αντίθεση σκότους-φωτός αλλά περισσότερο με την αντίθεση σκιά-φως. Άλλωστε είναι εμφανής η πρόθεση των δημιουργών να τοποθετήσουν όλη τη δράση του παιχνιδιού κατά τη διάρκεια της ημέρας μέσα στο εκτυφλωτικό φως του ήλιου. Ακόμα και περιοχές που σε άλλες περιπτώσεις θα αποδίδονταν με σκοτεινότερα χρώματα και υφές, στο Enslaved αποτελούν ένα σιντριβάνι χρωμάτων. Για παράδειγμα ένα νεκροταφείο mechs ή ένα τεράστιο εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο.
H Unreal Engine αποκαλύπτεται στο εκπαιδευμένο μάτι. Είναι η πλεον χρησιμοποιημένη μηχανή γραφικών της τρέχουσας γενιάς, αλλά η αξιοποίηση της από τη Ninja Theory φτάνει σε δυσθεώρητα επίπεδα. Κάποιες υφές που αργούν να «φορτώσουν» και διάσπαρτα textures χαμηλότερης ποιότητας, αποτελούν αναμενόμενα προβλήματα και επ’ ουδενί λόγο δε χαλούν την πολύ καλή εικόνα του παιχνιδιού.
Τα διάφορα εφέ -εκρήξεις, ενεργειακές ασπίδες, χτυπήματα- αποδίδονται με εξαιρετικό τρόπο, ενώ και τα ποικίλα και γεμάτα περιβάλλοντα, κάνουν το παιχνίδι ακόμα πιο όμορφο. Οι όποιες θυσίες γίνονται, αφορούν σε διάσπαρτες πτώσεις του ρυθμού ανανέωσης της οθόνης, που όμως λαμβάνουν χωρά κατά τη διάρκεια μετάβασης από μια μεγάλη περιοχή στην άλλη και κατά τη διάρκεια cinematics, όπου είναι φανερό ότι γίνεται streaming δεδομένων στο παρασκήνιο. Εξού και οι αμελητέοι χρόνοι φόρτωσης από κεφάλαιο σε κεφάλαιο και στις περιπτώσεις όπου φορτώνεται ένα checkpoint.Και μια και πήγε η κουβέντα στα cinematics, να τονίσουμε ότι η δουλειά που εχει γίνει πάνω στην εκφραστικότητα των προσώπων των πρωταγωνιστών ανάλογα με το σενάριο, είναι πρωτοφανής. Υπάρχει πλήρης αντιστοιχία μεταξύ των λεγομένων και των διαγραφομένων εκφράσεων στο πρόσωπο κάθε χαρακτήρα σε σημείο που να δημιουργείται η ψευδαίσθηση ότι πρόκειται για αληθινούς ηθοποιούς, οι οποίοι παρεμπιπτόντως κάνουν πειστικότατα voice overs και εκτελούν καθηλωτικές ερμηνείες στη λίγη ώρα που τους παρέχεται. Ειδικότερα ο Andy Serkis εντυπωσιάζει ως Monkey.
Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δε σε γέλασε
Eν κατακλείδι λοιπόν, τι είναι το Enslaved: Odyssey to the West; Απαντούμε λέγοντας ότι πρόκειται για μια καθαρή, τίμια πρόταση μιας μοναχικής 10 – 12ωρης εμπειρίας με πολύ ενδιαφέρον αφηγηματικό υπόβαθρο, πλούσια σεναριακή πλοκή και εύληπτο και ανταποδοτικό gameplay. Εκτός των άλλων, όπως και προηγουμένως τονίσαμε, πρόκειται και για έναν πανέμορφο τίτλο που αντιτίθεται στην «γκρίζα» και μουντή αισθητική που έχει καταστεί κυρίαρχη κατά την τρέχουσα γενιά κονσολών. Οι «γκρινιάρηδες» που διαμαρτύρονται για την αλλοτρίωση του gaming σε φόρμες μαζικής και ανεγκέφαλης διασκέδασης που ασχολείται μόνο με στατιστικά και χαρακτηρίζεται από αυτιστική επανάληψη των ίδιων ενεργειών κάθε μέρα, δεν έχουν καμία δικαιολογία για να μείνουν μακριά από αυτό το παιχνίδι.Reviewer: Σάββας Καζαντζίδης
Θετικά
- Ποικίλο και πλούσιο gameplay που συντηρεί το ενδιαφέρον του παίκτη
- Καθηλωτικά όμορφος τίτλος
- Ενδιαφέρον σενάριο με καταπληκτικές ερμηνείες και facial expressions των χαρακτήρων
- Χορταστική διάρκεια
Αρνητικά
- Γραμμικότητα των επιπέδων παρά τη δημιουργία ψευδαίσθησης του αντιθέτου
- Εύκολοι γρίφοι και απλοί μηχανισμοί μάχης
- Παράταιρα και σπασμωδικά animations κατά την εκτέλεση συγκεκριμένων κινήσεων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου